IV  NIEDZIELA  ZWYKŁA

Redakcja: Ks. Piotr Gruba i Młodzież

Ofiarowanie Pańskie

Niebawem będziemy przeżywać święto Ofiarowania Pańskiego. Kiedy Kościół określa mianem święta jakiś dzień, to chce podkreślić, że treść, która kryje się za nim, jest bardzo ważna dla naszego zbawienia. Mimo, że jest to dzień zwykły (wielu z nas pójdzie do pracy) nie należy go przeżyć powierzchownie, ale przeżyć go tak, by to, co kryje w sobie wpłynęło na jakość naszego życia i umocniło relację z naszym Panem.

Maryja z Józefem byli ludźmi bardzo posłusznymi Panu Bogu. Wiedzieli bardzo dobrze, że otrzymali wielką łaskę od Boga i to, co w ich życiu się dokonało, było dla nich niezrozumiałym cudem. Wypełnienie prawa, po narodzinach pierworodnego Syna Maryi, chcieli przeżywać w wielkiej wdzięczności Bogu za dar Jego życia i z pragnieniem, by Maryja była oczyszczona po narodzinach Dziecka. Stąd ich obecność w świątyni – by wypełnić prawo. To prawo, odnosiło się do przyniesienia Pierworodnego Bogu. Izraelici, upamiętniając ostatnią plagę egipską, mieli obowiązek przynieść i przedstawić Panu wszystko, co pierworodne, zarówno z ludzi jak i ze zwierząt. Wypełnienie tego nakazu prawa miało wyrażać wielką wdzięczność Bogu za otrzymane od Niego dary ( dar życia, dar wybrania i dar wyzwolenia). Był to dla nich bardzo ważny moment.

Maryja z Józefem przynieśli Pana Jezusa do świątyni. Przynieśli swojego Syna, by powiązać ten moment z wyjściem z niewoli egipskiej i upamiętnić tamtą paschę. Ale nie złożyli Pana Jezusa w ofierze, lecz dwa gołębie.

Bywa tak, że rodzice ofiarowują swoje dzieci, poświęcając je Bogu na służbę w kapłaństwie czy w życiu zakonnym. Czy to jest dobre podejście? Dzisiejszy przykład Świętej Rodziny pokazuje, że nie. Nie składamy kogoś w ofierze. Składamy ofiarę w jakieś intencji, a dzieci starajmy się wychować tak, by były zdolne poświęcić się Bogu same.

Wzorem Maryi i Józefa wnieśmy Pana Jezusa do naszej świątyni. Tą świątynią jest Kościół jako wspólnota – tą świątynią jesteśmy my sami. Bóg pragnie, by ofiara była złożona w świątyni, czyli  w sercu człowieka. Św. Paweł powiedział – świątynią jest nasze ciało (por. 1 Kor 3, 16-17).

Blanka